Διαβήτης Τύπου ΙΙ

Ο διαβήτης Τύπου 2 είναι πολύ συχνότερος από τον διαβήτη Τύπου 1 και αποτελεί το 85-90% των διαβητικών ατόμων. Εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα άνω των 40 ετών. Τα τελευταία χρόνια η συχνότητα του αυξήθηκε τόσο στους νέους όσο και στους εφήβους. Συνυπάρχει συχνά με παχυσαρκία.

Στο διαβήτη Τύπου 2 υπάρχει διαταραχή στη δράση της ινσουλίνης. Τα κύτταρα αντιστέκονται στην εντολή της ινσουλίνης για να εισαχθεί το σάκχαρο μέσα στα κύτταρα και έτσι δημιουργείται αυτό που ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη.

Εκτός από την παχυσαρκία και την καθιστική ζωή καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη Τύπου 2 διαδραματίζει η κληρονομική προδιάθεση του ατόμου.Στο διαβήτη τύπου 2 τα συμπτώματα αναπτύσσονται πολύ αργά και οι ασθενείς πολλές φορές δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από διαβήτη. Επίσης μπορεί να μη παρουσιάσουν συμπτώματα κάποιοι από αυτούς αν τα επίπεδα σακχάρου δεν είναι ιδιαίτερα αυξημένα.Εκτός από την πολυουρία, πολυδιψία, πολυφαγία μπορεί να παρουσιαστούν λοιμώξεις δέρματος , λοιμώξεις γεννητικών οργάνων, πληγές που δεν επουλώνονται, θόλωση όρασης, κράμπες, αδυναμία, απώλεια βάρους.

Η τακτική άσκηση και ο έλεγχος του σωματικού βάρους μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη η την επιβράδυνση ορισμένων περιστατικών διαβήτη Τύπου 2.

Για διαβήτη τύπου ΙΙ πρέπει να ελέγχονται:

Ηλικία ≥ 45 έτη
Αυξημένο σωματικό βάρος (δείκτης μάζας σώματος ≥ 25κg/m²)
Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 2
Καθιστικός τρόπος ζωής
Ιστορικό διαβήτη κυήσεως η γέννησης παιδιών άνω των 4 κg
Υπέρταση (≥140/90 mmHg)
Δυσλιπιδαιμία ( HDL χοληστερόλη ≤ 35mg/dl ή τριγλυκερίδια νηστείας ≥ 250 mg/dl)
Πολυκυστικές ωοθήκες
Ιστορικό διαταραγμένης γλυκόζης νηστείας η παθολογικής ανοχής στη γλυκόζη
Ιστορικό αθηροσκληρυντικών αλλοιώσεων
Άτομα που ανήκουν σε συγκεκριμένες φυλές (Αμερικανοί αφρικανικής η ισπανικής καταγωγής, κάτοικοι σε νησιά του ειρηνικού ωκεανού)

Η θεραπεία στο διαβήτη Τύπου 2 περιλαμβάνει δίαιτα, δισκία και πιθανώς αργότερα ενέσεις ινσουλίνης.